Cuzco - świnka morska, frytki i małe piwo

                W końcu odbiliśmy od Pacyfiku i skierowaliśmy się w stronę wysokich Andów. Dotarliśmy do trzeciego największego miasta Peru, czyli do Cuzco. Spacerując, znów ciężko Nam się oddycha, a po wejściu na schody tętno skacze do góry. W ciągu jednej nocy przejechaliśmy z nad poziomu oceanu aż na 3300 metrów nad poziomem morza. Jak dobrze, że wszędzie można napić się tutaj herbaty z suszonych liści koki ;).

                Cuzco to chyba najbardziej turystyczne miasto na całej Naszej dotychczasowej trasie. Można by je porównać do Kathmandu, lub być może Zakopanego?! Rządzą tutaj turyści w średnim wieku z zasobnymi portfelami. Nie brakuje eleganckich restauracji i sklepów, do których jak zdarzy Nam się czasem zajrzeć, to jesteśmy traktowani tak, jak gdyby Nas tam w ogóle nie było. No cóż, ceny i tak Nas przygniatają. Dużo spacerując po mieście, łatwo odnaleźliśmy kilka dobrych miejsc z przyjemniejszymi dla Nas cenami.

                W Cuzco spędziliśmy dwa dni, potem pojechaliśmy w stronę Machu Picchu, następnego dnia znowu wróciliśmy do kolonialnego miasta na jeden dzień. Bardzo Nam się tutaj podoba. Zabytki architektury kolonialnej są na najwyższym poziomie, a do tego bardzo wyraźnie wyczuwalny jest klimat Imperium Inków. Peruwiańczycy dbają o podtrzymywanie i kultywowanie kultury inkaskiej – zresztą to ogromne źródło przychodów zarówno dla państwa jak i dla społeczeństwa. O tym jak duże dochody przynosi turystyka przekonacie się zresztą w poście o Machu Picchu.

                O dużym wpływie turystyki można się przekonać zerkając dosłownie do każdego sklepu, straganu czy apteki – wszędzie oferowane są najróżniejsze wyroby z koki. Herbaty, marmolady, ciasteczka, mąkę, czekoladki, maści, kremy i balsamy, piwo oraz brandy (tutejsze pisco) wszystkie te produkty można dostać z koką w składzie. Coca – cola leży często na tej samej półce, w końcu ten najsłynniejszy napój świata zrobiony jest z orzeszków koli i liści koki (taka jest oryginalna receptura). Tylko raz natrafiliśmy na świeże liście – w drodze do Machu Picchu. Wybierając się następnym razem w wyższe góry, z pewnością przetestujemy działanie żucia liści koki. Ponoć pomaga zwalczać objawy choroby wysokościowej, redukuje uczucie głodu, oraz zmniejsza zmęczenie. Co ważne, mimo małej zawartości kokainy w liściach nie powoduje ona „haju”, tak jak przetworzony chemicznie biały proszek. Podobno do otrzymania kilograma kokainy potrzeba aż 200 kilogramów liści, ale nie proście Nas o przywożenie aż tylu herbat do Polski ;). 

                Nie żuliśmy jeszcze koki, ale jedliśmy już świnkę morską! Tak, dokładnie taką samą jak obecnie hoduje się w sklepach zoologicznych. Mieliście kiedyś taką małą świnkę? My nie, ale za to wiemy już jak ten mały futrzak smakuje. Prawdę mówiąc, nie jest zły, choć mięsa nie ma zbyt wiele. W smaku Nam przypominał kurczaka (takiego bardziej z zupy), choć przy skórze zdecydowanie smak mięsa był bardziej zbliżony do królika. Świnka nie jest zdecydowanie największym przysmakiem świata, ale zastosowanie gastronomiczne wydaje się być bardziej sensowne niż hodowla dla samej hodowli.

Jeszcze odnośnie zdjęć poniżej. Te małe zwierzątka, które trzymają Indianki Quechua to są lamy. Nie ma ich w restauracyjnych menu, ale kuzynki lamy, czyli alpaki są niedrogim i bardzo smacznym przysmakiem. Poza wełnianymi sweterkami, ponczami i szalami z alpaki, można też zjeść pysznego i mało tłustego steka.