niedziela, 6 października 2013

Semuc Champey

Dwa ostatnie już dni w Gwatemali spędziliśmy w hostelu pełnym kwitnących kwiatów, dojrzewających kakaowców, ananasów i krzaczków z kardamonem. Mieszkaliśmy w chatce z dachem zrobionym z liści palmowych. Chatka ta, położona była nad rzeką Cahabon zaraz przy wejściu do parku, w którym znajduje się najznakomitszy w Gwatemali cud natury jakim jest Semuc Champey. Nad rzeką utworzył się wapienny most, na górze którego powstały tarasy. Do najwyższego z tarasów wpływa krystalicznie czysty strumień prosto z serca dżungli, a woda zgodnie z grawitacją spływa kolejno do poniższych. Tworzą się w ten sposób niewielkie, choć nierzadko głębokie baseny wypełnione turkusową wodą oraz liczne wodospady, którymi spływa woda z jednego basenu do drugiego. Co ciekawe, pod całym tym naturalnym "aquaparkiem" przepływa burzliwa i chwilowo podziemna rzeka Cahabon.

Miejsce to, położone jest mniej więcej w samym sercu Gwatemali i w samym środku dżungli. Nie łatwo było tutaj dojechać. Z miejscowości Antigua musieliśmy jechać dwa dni z wieloma przesiadkami. Fakt, można było pojechać bezpośrednim prywatnym busem, ale za późno wzięliśmy pod uwagę tę opcję, więc jechaliśmy transportem lokalnym. W tej gęstej roślinności nie ma zbyt wielu osad, ani nawet dróg. Żyją tu pojedynczy ludzie odcięci od świata, często bez prądu i dostępu do edukacji czy lekarza. Żyją tak w swoich małych domkach gdzieś pomiędzy polami kukurydzy. Przyroda jest tutaj niesamowita, dookoła skaczą i wydają przeraźliwe dźwięki małpy, latają różne kolorowe ptaki, widzieliśmy również najmniejszego z nich - kolibra. Udało Nam się spotkać ogromne niebieskie motyle wielkości dłoni i jednego mniejszego o przeźroczystych skrzydłach. Kąpiąc się w turkusowych basenach Semuc Champey można doświadczyć ciekawego uczucia bycia podgryzanym przez maleńkie rybki. Czyżby to były te słynne rybki, pracujące w luksusowych salonach SPA?

Bardzo Nam się w Semuc Champey spodobało i gdy zobaczyliśmy chatkę, w której przyjdzie Nam spać od razu powiedzieliśmy zgodnie, że zostajemy na dwie noce. Na szczęście właściciel zgodził się, żebyśmy za drugi (nieprzewidziany wcześniej przez Nas nocleg) zapłacili dolarami po wcale niezłym kursie. Dalej wyruszamy po kolejną pieczątkę do paszportu, do Hondurasu na Karaiby ;)




















Brak komentarzy:

Prześlij komentarz